Overhard wandelen rondom Aardenburg
Oktober staat in het teken van 'Ode aan onverhard wandelen'. Wandelnet heeft in elke provincie bijzondere onverharde wandelroutes uitgezocht. In Zeeland is dit de Eekloosche Watergang, een rondwandeling van 17 km. Padcoördinator Chris Louwerse vertelt:
"De start is op het Kaaiplein van de oudste stad van Zeeland. Al tijdens de Romeinen was het hier een haven aan het riviertje de Rudanne. Ook in de Middeleeuwen was het hier druk, door de verbinding met het Zwin was Aardenburg toch een behoorlijke concurrent van Brugge.De kikkerfontein laat Kobus (Aardenburg), Gerrit (St.Kruis), Camile (Eede) en Jannes (Draaibrug) zien. De natuurgebieden rondom de stad bieden veel ruimte voor de boomkikker.
Over de Kaaipoort zien we iets van de RK kerk. Het beeldje Maria met de inktpot verwijst naar een legende stammend uit 1273, waardoor de Mariakerk een bedevaartsoord werd. De huidige kerk stamt uit 1851. Rechtdoor (niet de route) in de winkelstraat zijn heel wat oude gevels. De andere toren die we soms kunnen ontdekken is van de Sint Baafskerk. Gesticht door monniken uit de St.Baafsabdij te Gent in 959, met resten van een Romeinse tempel, of misschien er wel boven op. De huidige kerk is van 1243, gebouwd in zuivere Scheldegotiek, de enige in Nederland.
Voordat we onverhard gaan lopen zien we op een gevel een afbeelding van de berenning van Aardenburg in 1672 door de Fransen. Een garnizoen van 40 man, met behulp van de burgers, wist het Franse leger van 8 à 9.000 man zo lang tegen te houden tot er versterking kwam. Even op het onverharde zien we rechts een nagebouwd Romeins tempeltje. In de stad (we komen er niet langs) zijn resten gerestaureerd van de fundamenten van een Romeinse poort met torens en gedeelten van muren. We lopen nu onderaan of bovenop de resten van de vestingwerken uit de 80 jarige oorlog. Als we wat later een smal asfaltpaadje belopen tussen de huizen van een wat nieuwere wijk kunnen we ons voorstellen dat we samen gaan met de Romeinse soldaten die in oostelijke richting de zandrug blijven vervolgen. Wij gaan naar rechts door een hooiweide en via twee overstapjes bemerken we hier iets van de oudste Middeleeuwse omwalling. Je merkt hoe groot de stad toen was.
Na de rotonde komen we bij de Eekloosche Watergang. In de Middeleeuwen werd hier veel turf afgegraven voor de stad. Toen dat hier op was moest het van verder weg aangevoerd worden. In 1300 werd de Eekloosche Watergang aangelegd om vanuit veengebied Sint Lareins met scheepjes de stad te kunnen bevoorraden. In de 80 jarige oorlog werd veel land geïnundeerd. Hele gebieden kwamen onder invloed van eb en vloed, zodoende kon het zee-/scheldewater een doorbraak forceren door de zandrug net ten westen van St. Kruis. We zien onderweg heel wat spoelgaten/kreken uit die tijd die ook de Eekloosche watergang bereiken. Door die waterbewegingen is het kronkelige tracé ontstaan. In 2009 is het hele gebied gerestaureerd.
We vinden kilometers lang smalle weilanden langs het water, de ene keer wat hoger, dan kunnen we over akkers kijken, dus vergezichten, dan weer wat lager en moeten we oppassen voor natte voeten. Je volgt een pad, maar dat is niet als zodanig aangelegd. Je waant je heel ver van de bewoonde wereld. Diverse keren steken we ook het water over. Vaak wandelen we onder hoge populieren. Een enkele keer kunnen we op een picknickbank wat van de stilte genieten of van de geluiden van de vogels. Je komt paarden, koeien en schapen tegen en kunt genieten van diverse waterplanten en bermbloemen.
Misschien zien we door de bomen naar het zuiden iets van St. Laureins. Mogelijk het torentje van het Godshuis, ooit gebouwd voor de zieken die leden aan de moeraskoorts/malaria. Na de afscheiding in 1830 kon België het polderwater niet meer over de grens kwijt. Nu zie je nog heel veel kreken, maar stel je zo voor ook alle landerijen stonden, zeker in de winter, onder water. De rechte lijn van de grens naar het noorden vanaf St. Laureins heeft daar ook mee te maken: de Nederlanders zeiden: “Houden jullie het waterzieke gebied maar” en trokken een rechte lijn op de kaart. Na de aanleg van het Leopoldkanaal naar Zeebrugge, kon de waterovervloed afgevoerd worden naar de Noordzee. We kunnen het kanaal oversteken met een trekvlot.
Terug vanaf St Kruis volgen we de oude zandrug. Direct na St. Kruis zien we de grootste doorbraak van de rug. Vlak voor de rotonde is nog zo’n plek. In Aardenburg terug lopen we via de noordelijke wallen. Je kan zo nu en dan even uitrusten terwijl je één van de gedichten langs het pad leest."
