Appelbomen en aardbeien

Het is zaterdagochtend en op de erven van de boerderijen is het nog stil. Op het land staan appelbomen; laagstamboompjes in lange, rechte lijnen. Gemakkelijk om te plukken. Verderop kassen met aardbeien en een melkveebedrijf waar je je, zoals het bord in de tuin vermeld, ook kunt vermaken in een escaperoom. Het nieuwe Nederlandse platteland.

Op het graspad langs de Hooglandsche Wetering plakt de rivierklei ongenadig aan onze schoenen; al snel glibberen en glijden we alle kanten op. De sloten zijn geschoond, op de walkant is het opgehaalde riet samen met andere plantenresten op lange hopen geschoven. Er liggen grote lege schelpen tussen: zoetwatermosselen? In de weilanden grazen groepen grauwe ganzen, een paar zilverreigers staan rank en slank de omgeving af te speuren. De natuur is gelukkig nog niet helemaal verdwenen.

Straatjes om je vingers bij af te likken

Na tien kilometer zien we een torenspitsje: Buren. Pittoresk van de bovenste plank. We eten soep in ‘De Hofhouding’ en lopen dan onder de oude poort door het stadje in. Een hoofdstraat met eeuwenoude panden. Zijstraatjes om je vingers bij af te likken, zo mooi. Liefdevol gerestaureerde huizen en winkelpandjes, alles opgepoetst en strak in de lak. Een herstelde dorpsidylle. Zelfs onze Thijsse zou er van opkijken.

We gaan verder, meer dan ons lief is, over verharde paden. Het houdt het tempo er wel in en er is gelukkig veel te zien. Nee, niet de voetsporen van de bekende natuurvorser. Die zijn al lang vervaagd. Wat wel? Een bord dat trekkerrijlessen aanbiedt. Een boerderij waar je het hout van fruitbomen kunt kopen. Een manege waar je pony kunt rijden. Weilanden.

De Linge

Kasteel Soelen en ja, dan opeens is de Linge er weer. Ze maakt een trage bocht in het nog steeds Lage Land. Waterhoentjes scharrelen in het gras. Een molen in de verte. Even lijkt het of we toch de voetsporen van Thijsse hebben gevonden.

Ook naar Tiel? Je vindt de route bij het Grote Rivierenpad.