Minder mensen sportten, meer mensen wandelden
Dat is zo ongeveer de conclusie die het Mulier Instituut en Kenniscentrum Sport & Bewegen trekken in een recente monitor met als titel ‘sport en corona’. Het onderzoek richtte zich vooral op het sporten tijdens de lockdown, waarbij veel sportverenigingen en clubs natuurlijk gesloten waren. Wandelen bleek voor veel sporters een goed alternatief. En dat voor veel Nederlanders ‘er even tussen uit zijn’ belangrijk was ten tijde van de lockdown, bleek ook al uit onze peiling naar ‘wandelen en corona’. Ankie van Dijk, directeur Wandelnet, geeft in deze blog haar visie n.a.v. een rondetafelgesprek sport en corona.
Sporten of bewegen
Al snel komen vakgenoten tijdens een rondetafelbijeenkomst over het onderwerp sport en corona in de discussie of wandelen nu als sport telt of dat het eigenlijk over ‘bewegen’ gaat. Het maakt natuurlijk geen barst uit. Maar het onderzoek en vooral ook de bijbehorende discussie daaromheen maakte wel duidelijk dat we ook dit onderwerp in hokjes en vakjes kunnen stoppen. Namens Wandelnet werd ik ingedeeld in de ‘ongeorganiseerde sport’ of zoals één van de andere partners vertaalde: ‘ongeorganiseerd'; dat is toch net zoiets als een zooitje’?
Buitensportschool opknappen
Wat me opnieuw opviel, is dat de ‘georganiseerde’ sportwereld vooral denkt vanuit verenigingen en sportvelden. Dat is natuurlijk prima als je tennist of op voetbal zit, maar voor wandelen is dat allemaal niet zo ‘georganiseerd’. En toch hebben wandelaars ook ruimte nodig: hun sportschool is buiten. Gelukkig wordt daar in de monitor wel aandacht aan geschonken. Een goed ingericht buitenruimte is hartstikke belangrijk voor wandelaars en hardlopers (en fietsers en skaters en ruiters en…). Misschien is het tijd om de buitensportschool eens flink op te knappen en van een nieuw likje verf te voorzien.
Wandelen als buitenbeentje
Daar waar in alle sporten een afname te zien was tijdens de lockdown, bleek het recreatieve wandelen zelfs een beetje toe te nemen. Wandelen bleek dus een ‘buitenbeentje’ in de sportwereld. Want Nederlanders gingen (of bleven) massaal ‘aan de wandel’. En waar er minder van en naar het station werd gelopen en er minder lunchwandelingen vanaf kantoor waren, maakten we met z’n allen wel vaker een ommetje. En uit onderzoek blijkt ook nog dat dat ommetje groter was dan voorheen.
Een ‘way of life’
Want wandelen is een basale vorm van bewegen, wandelen is sport, wandelen is een vrijetijdsactiviteit, wandelen is een modaliteit. Maar wandelen is eigenlijk een ‘way of life’! En maar liefst 20% van de Nederlanders denkt door de coronacrisis vaker te blijven wandelen. Een hoopgevende gedachte, zeker als de buitensportschool nog meer mensen uit gaat nodigen.
Al snel komen vakgenoten tijdens een rondetafelbijeenkomst over het onderwerp sport en corona in de discussie of wandelen nu als sport telt of dat het eigenlijk over ‘bewegen’ gaat. Het maakt natuurlijk geen barst uit. Maar het onderzoek en vooral ook de bijbehorende discussie daaromheen maakte wel duidelijk dat we ook dit onderwerp in hokjes en vakjes kunnen stoppen. Namens Wandelnet werd ik ingedeeld in de ‘ongeorganiseerde sport’ of zoals één van de andere partners vertaalde: ‘ongeorganiseerd'; dat is toch net zoiets als een zooitje’?
Buitensportschool opknappen
Wat me opnieuw opviel, is dat de ‘georganiseerde’ sportwereld vooral denkt vanuit verenigingen en sportvelden. Dat is natuurlijk prima als je tennist of op voetbal zit, maar voor wandelen is dat allemaal niet zo ‘georganiseerd’. En toch hebben wandelaars ook ruimte nodig: hun sportschool is buiten. Gelukkig wordt daar in de monitor wel aandacht aan geschonken. Een goed ingericht buitenruimte is hartstikke belangrijk voor wandelaars en hardlopers (en fietsers en skaters en ruiters en…). Misschien is het tijd om de buitensportschool eens flink op te knappen en van een nieuw likje verf te voorzien.
Wandelen als buitenbeentje
Daar waar in alle sporten een afname te zien was tijdens de lockdown, bleek het recreatieve wandelen zelfs een beetje toe te nemen. Wandelen bleek dus een ‘buitenbeentje’ in de sportwereld. Want Nederlanders gingen (of bleven) massaal ‘aan de wandel’. En waar er minder van en naar het station werd gelopen en er minder lunchwandelingen vanaf kantoor waren, maakten we met z’n allen wel vaker een ommetje. En uit onderzoek blijkt ook nog dat dat ommetje groter was dan voorheen.
Een ‘way of life’
Want wandelen is een basale vorm van bewegen, wandelen is sport, wandelen is een vrijetijdsactiviteit, wandelen is een modaliteit. Maar wandelen is eigenlijk een ‘way of life’! En maar liefst 20% van de Nederlanders denkt door de coronacrisis vaker te blijven wandelen. Een hoopgevende gedachte, zeker als de buitensportschool nog meer mensen uit gaat nodigen.
