Het duurt even om de bebouwing van Olst achter ons te laten, maar dan heb je ook wat. Via het bijna aan Olst vastliggende dorpje Boskamp lopen we het stille, groene landschap in dat de IJsselvallei verbindt met de Sallandse Heuvelrug. Dat bestaat uit bospercelen, afgewisseld met kleine akkers en weiden. En dat is lekker, want juist op die open stukken genieten we optimaal van het najaarszonnetje dat zich in de loop van de middag steeds vaker laat zien.

Kleuren van de herfst

Half oktober hebben we ook de nazomer duidelijk achter ons gelaten. De herfst meldt zich met verkleurende bladeren, talloze paddenstoelen, een bombardement van eikels en warm zonlicht. Een paar dappere najaarsbloeiers als klaver, centaurea en wat verdwaald koolzaad doen hun best om nog wat extra kleur te geven aan het overwegend groene landschap. Maar het zijn toch vooral de paddenstoelen die nu verrassen met kleur en vorm in de bermen en bossen. Elfenbankjes, Eekhoorntjesbrood, Kleverig Koraalzwammetjes en talloze andere soorten waarvan we de naam niet kennen vertonen zich nu. En natuurlijk de iconische Vliegenzwammen, met hun felrode hoeden. Zouden de kabouters thuis zijn?

Koffietijd

We passeren Havezate ’t Spijkerbosch en gaan op zoek naar een geschikte pauzeplek. Die vinden we op landgoed ’t Nijendal. Ooit stond hier een landhuis, maar dat is na ernstig verval afgebroken. De omliggende grond is nu in beheer bij Staatsbosbeheer. Die zorgen niet alleen goed voor de natuurlijke waarden, maar ook voor een paar picknickbanken. Aangezien de horeca gesloten is, en een kop koffie eigenlijk een vast onderdeel uitmaakt van onze omzwervingen, hebben we de gasbrander en koffiepot zelf maar ingepakt. Gecombineerd met verse gevulde koeken van de super in Olst een prima versterking voor het vervolg van de route.

Agrarisch landschap

De kleine velden tussen de bospercelen worden gebruikt om gewassen te telen. Toen de IJssel nog niet beteugeld werd door dijken, trad de rivier regelmatig buiten zijn oevers en liet vruchtbare rivierklei achter aan de voet van de Sallandse Heuvelrug. Prima ondergrond voor boeren. De grootgrondbezitters in de regio verpachtten hun grond en profiteerden mee van de opbrengst. Op het terrein van ’t Nijendal stappen nu ook een aantal koeien rond. De route gaat dwars door hun weide en op hun gemak herkauwend laten ze ons passeren, zonder onrustig te worden of ook maar aanstalten te maken om op te staan.

Havezaten

Tijdens onze route passeren we drie havezaten. Dat was oorspronkelijk een mooi woord voor een grote boerderij met veel land. In de 17e eeuw was het bezit van een havezate – naast een adellijke afkomst - een voorwaarde om je te kunnen aanmelden bij een ridderschap. Een kostbare manier om lid te worden van de club, maar het heeft er wel voor gezorgd dat we anno nu nog steeds kunnen genieten van een paar fraaie, soms kasteelachtige, landhuizen in deze omgeving. Zoals De Haere, dat al voorkomt in documenten uit de 14de eeuw. Het huidige grote huis dateert uit de 18de eeuw, toen ridder Jan van Suchtelen het liet verbouwen om er te kunnen wonen met zijn tien (!) kinderen. Nu houdt de Stichting IJssellandschap er kantoor en is de op benedenverdieping een restaurant te vinden. Binnen kijken zit er nu niet in, dus bewonderen we de havezate, die in de laagstaande zon staat te blinken en weerspiegelt wordt in het donkere water van de kasteelvijver, vanuit de tuin.

#rondjelopen helpt!

Vanaf de Haere is het nog een paar kilometer stappen, terug naar Olst. We zien onderweg een paar verdedigingswerken van de IJssellinie en doorkruisen het terrein van de biologische kwekerij bij Groot Hoenlo. Er staat een rijtje mensen buiten te wachten om de winkel in te kunnen, mondkapjes in de aanslag. Ineens is Corona – even vergeten tijdens onze uurtjes in de natuur – weer terug. Ook als we Olst binnenlopen, duiken de signalen van de pandemie en de maatregelen weer op in het straatbeeld. Ook dat is de realiteit van oktober 2020. Ons goede voornemen: regelmatig een #rondjelopen om het hoofd en gemoed fris te houden!

Praktisch: