Waterlinie Culemborg, een waterrijke wandeling
Waar eens de Romeinen de paden 'plat' liepen is nu de wijk Houten Castellum gebouwd, vertrekpunt van de route langs de waterlinie naar Culemborg.
De NS-wandeling stond al enige tijd op mijn looplijstje maar door de corona was het er steeds niet van gekomen, maar we mogen gelukkig weer met de trein.
Houten Castellum
Al diverse keren won Houten de nominatie van fietsdorp. De fietser én de wandelaar krijgen ruim baan. Het dorp is verdeeld in wijken met een rondweg eromheen. In geen enkele wijk is er voor de automobilist een doorgang naar een andere wijk. Dat maakt het lopen (en fietsen) er erg aantrekkelijk. De wandeling start bij het station en kronkelt door de wijk. Een grote verscheidenheid aan bouwstijlen, afgewisseld met veel groen en aangebrachte hoogteverschillen.
Het Verdronken bos
We steken het Amsterdam-Rijnkanaal over en lopen eerst 1,5 km langs het kanaal. Er is altijd veel scheepvaart en bij mooi weer is het leuk om even op een bankje de wereld voorbij te zien komen. Maar vandaag miezert het, geen weer voor een bankje.
Voordat ik het Verdronken Bos in ga, las ik een pauze in. Het is inmiddels gestopt met miezeren. De wetering is bedekt met waterlelies. Dat levert altijd mooie plaatjes op.
Het Verdronken Bos, zoals de naam al suggereert was een bos, maar dient nu als wateropslag voor overtollig regenwater. Via een vlonder loop je door het gebied, de boomtoppen steken wat spookachtig boven het water uit.
Waterlinie
Tussen het hoge riet van de wetering is het een drukte van belang. Hoor ik nu de kleine karekiet?
De Nieuwe Nederlandse Waterlinie is genomineerd voor de Werelderfgoedlijst van Unesco. Deze 85 km lange linie is een belangrijk stuk geschiedenis. Een kanon bij fort Honswijk is een bewijs van een ander soort oorlogvoering.
Na fort Honswijk dalen we af naar de uiterwaarden van de Lek. Met overstapjes loop je van weiland naar weiland. Welke dieren er staan is vooraf niet te zeggen maar hun uitwerpselen zijn goed zichtbaar. Vooral de verse koeienvlaaien wil ik liever vermijden, dus veel tijd om rond te kijken is er niet.
De trein dendert boven mijn hoofd als ik onder het spoor doorloop. Het veer ligt klaar en zet me af in het oude Culemborg. En dan zit het er alweer op. De zon is inmiddels doorgebroken. Een mooie afsluiting van deze wandeling.
Ook zin om deze wandeling? De Gpx-file en kaart vind je op Wandelnet.nl
