Vanaf café De Generaal, het oude station van Baarn zwerf ik over de Utrechtse Heuvelrug. Soms volg ik de NS-wandeling Baarn-Hollandsche Rading, dan weer volg ik het Trekvogelpad. Maar ook maak ik een doorsteek via manshoge varens naar het Pluismeer.

Baarnse Bos

Het Baarnse Bos was lange tijd het overbos dat hoorde bij paleis Soestdijk. Al in 1758 werd het Baarnse Bos toegevoegd aan Soestdijk. Het herenhuis dat er stond werd bijna geheel gesloopt en het overbos veranderde in een chic wandelgebied voor de Oranjes. Architect P.W. Schonck werd door hen aangesteld om de aanleg van het toch al fraaie park te vervolmaken. Een van de grootste attracties van het huidige Baarnse Bos is van zijn hand: de berceau. Een berceau is een loofgang die ontstaat door twee rijen bomen met de kruinen naar elkaar toe te snoeien. Ik ontdek al behoorlijk veel soorten paddenstoelen wat me toch even een herfstgevoel geeft.

Park paleis Soestdijk

Het alom bekende woonhuis van voormalig koningin Juliana zal de komende jaren grootschalig worden gerenoveerd en gerestaureerd. Het park van het paleis is open en met regelmaat zijn er tentoonstellingen. Passend in de Ode aan het landschap is er deze zomer de ‘Big Insects’ te bezichtigen.

Hoewel bedoeld voor de kleintjes, is de route door het park langs levensgrote bewegende insecten ook voor volwassenen interessant. Op twee plekken in het park ruik ik de geur van hasj. Omdat ik niet verwacht dat er hasj wordt gekweekt, vraag ik een medewerker welke plant ik ruik. Zij moet mij het antwoord schuldig blijven. Na mijn bezoek aan het park pik ik de NS-wandeling weer op.

Pluismeer

Tussen het Paleis Soestdijk en de Lage Vuursche ligt natuurgebied De Stulp. Een heuvelachtig terrein van 120 ha. In de 14de eeuw werd er turf gestoken. De oorspronkelijke heidevelden leenden zich goed voor de jacht. In een ver verleden was het gebied een zandverstuiving, die ontstond toen schapen het gebied te intensief begraasden en de wind vrij spel kreeg. In de loop der jaren is de meeste hei door bos verdrongen.

Staatsbosbeheer heeft vanaf de jaren ’80 van de vorige eeuw de zandverstuiving tot staan gebracht. Maar een deel van het terrein bestaat nog steeds uit stuifzand. Door houtkap en begrazing door Charolaiskoeien ontstond een open heidegebied van ongeveer 59 hectare. Via doorsteken met overstaphekjes is de begraasde vlakte toegankelijk. Aan de zuidrand van de Stulp ligt het Pluismeer. Ik bereik het Pluismeer door een klein paadje van metershoge varens. Het gekriebel aan mijn gezicht vind ik maar niks. Het Pluismeer is ontstaan door het afgraven van het zand door een zandsteenfabriek. Hier in alle rust eet ik mijn boterham want de drukte in Lage Vuursche wil ik vermijden. Op het laatste kleine stukje naar Hollandsche Rading waan ik me zelfs in de heuvels van Zuid-Limburg.

Herder Daniël heeft helemaal gelijk. Een mooier en gedifferentieerder natuurgebied is er bijna niet.

Ook zin in deze wandeling, ga voor het gpx-bestand en de routebeschrijving naar de website.