Te gek om los te lopen

Mijn beginpunt is station Den Dolder. Om het Marskramerpad op te pikken moet ik het terrein van Willem Arntsz hoeve doorkruisen. Dat doe ik wat zigzaggend om de bijzondere gebouwen te bewonderen. Het terrein is in het begin van de 20ste eeuw gekocht door de stichting Willem Arntz in “de overtuiging dat een meer doeltreffende genezing van de lijders van krankzinnigheid gevonden kon worden door een verpleging te midden van de schoonheid en de rust der vrije natuur”.
Diverse paviljoens, een boerderij, een mortuarium, dienstwoningen, directiewoning. Alles in stijl van de Amsterdamse School. Treurig stemt me het aantal gebouwen dat nu leeg staat. Als ik dit onderwerp op internet opzoek, leer ik dat de ggz-organisatie het terrein gaat verlaten en dat er woningen gebouwd zullen gaan worden. Ik mag hopen dat de gemeente goed in de gaten houdt dat de prachtige gebouwen worden opgeknapt en een mooie bestemming krijgen.

Pratende bomen

Het was vroeg toen ik op pad ging vanochtend. Dat is fijn want dan is het bos voor mij alleen. De hondenuitlaters zijn al weer naar huis en de families zitten nog thuis. Ik loop het Ridderoordse Bos door. Veel vogels hoor ik niet, maar er is wel een bijzonder geluid dat ik niet meteen kan thuisbrengen. Ik stop regelmatig om te luisteren. Als ik naar boven kijk, zie ik opeens waar het geluid vandaan moet komen. De wind zwaait de dunne naaldbomen heen en weer. De stammen lijken te communiceren.

Na een pauze met appelgebak bij de Mauritshoeve duik ik weer het bos in, op weg naar Hollandse Rading. Ik geef een koetsier met een kleine sjees en een jonge ruiter de ruimte en laat ze voorbij rijden. De koetsier is een wat oudere man die gedag zegt en trots meldt dat hij al 30 jaar rijdt. Hij slaat het bospad is waar ook mijn route loopt. Er staat uitdrukkelijk dat ruiters verboden zijn. Ik neem aan dat de man weet wat hij doet. Stapvoets rijdt hij voor me uit tot hij niet verder kan. Hij kan geen kant op. Links, rechts en rechtdoor, alles is gebarricadeerd. Met moeite weet hij de sjees te keren, het paard zet grote ogen op en reageert nerveus. Ik geef de alweter alle ruimte en denk er het mijne van.

Vliegtuig

Halverwege Lage Vuursche en Hollandse Rading ligt Fazantenhof. Een brand heeft het gerenommeerde hotel/restaurant verwoest. In al die jaren dat ik in deze omgeving wandel, heb ik het pand nog in volle glorie gezien. Na de verwoestende brand in 2006 was lang het zwartgeblakerde witte pand te zien. Het moet ergens in 2012/2013 zijn als het puin is opgeruimd en een rijtje van wat lijkt op drie panden, is verrezen. In 2020 zie ik opeens de neus van een vliegtuig in ‘de woonkamer’ staan. Vandaag zie ik het weer. Ik besluit even te gluren en loop de voortuin in. Er hangt een verkleurde poster op het raam met “cormorant seaplanes”. Internet biedt uitkomst en ik ben al snel in contact met de ontwerper van het watervliegtuig, Chris Rijff. Chris bouwt hier met geld van ‘fans and fools’ aan een elektrisch watervliegtuig. Het duurt nog wel een jaar voordat het prototype daadwerkelijk getest kan worden. Tot die tijd kan je in de woonkamer een skelet van een vliegtuig zien staan.

Sommige routes vervelen nooit. Deze ook niet. Wil je ook het Marskramerpad lopen?

Ik heb etappe 14 en 15 gecombineerd. Op Wandelnet vind je alle info.