Met het Noaberpad door het Bargerveen
Het Noaberpad is een lange-afstands-wandelpad van Nivon Natuurvrienden die bekend staat om de veelal onverharde wandelpaden. Als ik ergens dan ook veel onverharde paden verwacht, dan is dat wel op etappe 7 die door het Bargerveen in Drenthe loopt. En daar word ik niet in teleurgesteld! Slechts op enkele kleine stukjes ben je genoodzaakt om over het fietspad te lopen en ook aan het einde van de route in de bebouwde kom van Weiteveen loop je over een verhard stuk. Van bushalte tot bushalte is deze wandeling zo'n 20 km lang en zeker de moeite waard.
Foto: het kerngebied van het Bargerveen © Marleen Lekkerkerk
Mijn wandeling begint bij de bushalte aan de Eemslandweg in Zwartemeer. Ik hoef alleen maar de weg over te steken, en eigenlijk loop ik via de wit-rode markering meteen al op een onverhard pad door de natuur, om precies te zijn in de bufferzone die rond het Bargerveen is aangelegd.
Het is nazomer en veel planten en bomen zijn al uitgebloeid en dragen vruchten of bessen. Op het schouwpad langs de Runde hebben de ratelaars al zaaddoosjes, waarin je de zaden kunt horen rammelen. Grappig, want zo komt de plant ook aan zijn naam. Een stukje verder ligt er in het water een dik pakket krabbescheer, waardoor de beek bijna is dichtgegroeid.
Historische route
Bij een kruispunt staat in de openheid van het veenlandschap een huisje. Het is een schuilplek met uitkijkplatform, gebouwd op de plaats waar vroeger een pastoorsboerderij stond. Verder op de wandeling kom je nog veel meer plekken tegen waar in de 19e en 20e eeuw huisjes hebben gestaan. Op borden kun je lezen welke gezinnen er gewoond hebben en wat zij deden. De borden zijn onderdeel van de historische wandelroute Bargerveen.
Foto: schuilplek met de windmolens in Duitsland op de achtergrond © Marleen Lekkerkerk
Let erop dat je deze keer niet het rechte pad op gaat, maar neem direct na het huisje het wandelpad dat schuin linksaf gaat. Zo vervolg je het Noaberpad en kom je bij een volgende schuilhut. In het dikke rieten dak waar een "raam" is uitgezaagd, hebben insecten een plaats gevonden in de holle stengels. Bij het plasje zijn jagende visdiefjes te zien, jonge gele kwikstaarten zitten bovenop uitgebloeide bloemstengels en boerenzwaluwen scheren rond je hoofd.
Water vasthouden
Bij het beheerkantoor van Staatsbosbeheer staat een kijkscherm dat zicht biedt op een dieper gelegen plas. Er zitten veel ganzen die deze plas overdag als rustplek gebruiken. 's Avonds voeden zij zichzelf met gras van het omringende voedselrijke boerenland. Ook staat er een bord met uitleg over de buffergebieden rond het Bargerveen. Het hoogveengebied is eigenlijk maar een klein deel van het gebied, maar wel zeer kwetsbaar; daarom is er een bufferzone omheen aangelegd. De bufferzone is vooral bedoeld om de waterstand op peil te houden. Het kerngebied van het Bargerveen ligt namelijk veel hoger dan het omringende (landbouw)gebied en daarom had het hoogveen er last van dat het water wegsijpelde naar de omgeving. In een groot herstelproject heeft beheerder Staatsbosbeheer verschillende dammen en kades om het gebied heen gelegd, zodat het water beter wordt vastgehouden. Ik vervolg mijn wandeling verder over de hoge kade. De waterstand in het gebied is duidelijk veel hoger dan het maaiveld van het omringende gebied. Door het vasthouden van het water wordt er gelukkig ook weer nieuw hoogveen gevormd.
Langs de grens met Duitsland
Een lang recht wandelpad vormt de grens met Duitsland. Bij een oude grenspaal blijkt dat ik ongemerkt een stukje in Duitsland gelopen heb. Bij wandelknooppunt 51 staat een mooie houten picknickbank: neem wel zelf proviand mee voor onderweg. De route gaat rechtsaf en loopt verder dwars door het veengebied. Een groenpootruiter zoekt voedsel in het drooggevallen slik van een plasje en een heideblauwtje vliegt tussen de bloeiende heideplanten, heel mooi.
Foto: waterplasje in het Bargerveen © Marleen Lekkerkerk
De route loopt om een uitkijkheuvel heen. Daarbij zijn keien neergelegd van allerlei verschillende steensoorten. Via een mooi slingerend pad loop je richting de schaapskooi. Het grote gebouw valt nauwelijks op door het geheel groene dak. Bij de schaapskooi vind je ook een restaurant (let op: maandag en dinsdag gesloten).
Toegift
Als je in het dorp Weiteveen bent aangekomen, denk je dat je bijna klaar bent, maar als toegift loop je nog een rondje door het Schoonebeekerveld. Het is fijn om over onverharde paden te lopen, maar zulke rulle zandpaden zijn nu weer een beetje te veel van het goede. De doorsteek gaat over gemaaide paden over normaal gesproken natte graslanden. Het is nu droog, maar er zijn nog wel kleine gele bloemetjes van tormentil te zien.
Uiteindelijk bereik ik het eindpunt, de bebouwde kom van Weiteveen, met de bushalte aan de Zuidersloot die ik moet hebben voor mijn terugweg. De bus rijdt hier 1x per uur naar Coevorden of Emmen, maar helaas niet op zondag.
Enthousiast geworden over deze wandelroute?
