Wandelen langs bossen en landgoederen op het Veluwe Zwerfpad
Na een afspraak in Wolfheze ga ik op pad. Ik kies voor een gevarieerde wandeling door bossen en landgoederen. Het is een deel van etappe 1 van het Veluwe Zwerfpad, van station Wolfheze naar station Arnhem (19,8 kilometer). Deze route is ook in omgekeerde richting omschreven als NS-wandeling. Een aanrader voor wandelaars die graag onverhard wandelen.
Het bos ten oosten van station Wolfheze © Ernst Koningsveld
Ecoduct Wolfhezerheide en Wolfhezerbeek
Vanaf Wolfheze is het een halve kilometer over het fietspad lopen voor ik rechtsaf op een schitterend bospad kom (foto boven). Verderop is nog een klein stuk verhard, maar daarna loop je vele kilometers onverhard. Er is een klein nadeel: de route loopt voor een deel niet ver van de autosnelweg A50, en die hoor je wel. Maar het schitterende landschap vergoedt dat ruimschoots: bloeiende heide, een veelheid aan loofboomsoorten, later ook naaldbomen. Via een wandelpad naast het ecoduct steek je de snelweg over. Als je de hoeveelheid verkeer ziet, valt de geluidsoverlast eigenlijk enorm mee.
Heide en bos, voor het ecoduct over de A50 © Ernst Koningsveld
Verderop kom ik langs de Wolfhezerbeek. Dat is een zogeheten sprengenbeek; hier stonden in de achttiende eeuw meerdere door waterkracht aangedreven koren- en papiermolens. Vandaag stroomt er zowaar weer wat water door de beek; na weken van droogte heeft het een paar nachten geregend, genoeg voor een stroompje. Verderop passeer ik de Wodanseiken, eeuwenoude bomen die schilders als Mauve en Mesdag meermalen op het doek vastlegden.
Airborne Begraafplaats
Na een kleine kilometer door Oosterbeeks riante woonstraten bereik ik station Oosterbeek. Hier kan je de route ook splitsen; hoewel mijn benen wel wat moe zijn, loop ik door. Niet veel verder passer ik de Airborne begraafplaats. Wat indrukwekkend; zoveel nog heel jonge mannen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Juist in deze tijd, waarin oorlog weer dichterbij is, maakt dat diepe indruk.
Landgoed Warnsborn
Op landgoed Warnsborn, in het dichte bos, kruist opeens een luidkeels blaffende ree mijn pad op minder dan twintig meter afstand. Fascinerend! Vervolgens kom ik langs het luxe hotel Groot Warnsborn; op het terras wordt gezellig geluncht. Iets verder op het landgoed eet ik mijn appeltje bij een kunstwerk dat “Zinnevruchten’ heet, gemaakt door Pauline Becking (1996). Op de achtergrond graast en rust een groep Lakenvelder runderen. Wat is het ook hier prachtig en wat een rust heerst hier!
Kunstwerk ‘Zinnevruchten’ van Pauline Becking © Ernst Koningsveld
Landgoed Park Zypendaal en Park Sonsbeek
De tocht gaat vervolgens over landgoed Park Zypendaal met het fraaie 18e eeuwse landhuis; nu kantoor van Geldersch Landschap en Kasteelen. Dit landgoed loopt als vanzelf over in park Sonsbeek, een schitterend stadspark met allerlei opties om de stadsmens ook ‘het buiten’ te laten beleven. Op deze woensdagmiddag zijn er veel ouders met kinderen.
En dan ben ik toch eerder dan verwacht op station Arnhem. De bijna twintig kilometer zitten in de benen, en ik voel ze, terwijl ik echt wel een geoefend wandelaar ben. Mijn gps geeft aan dat ik naast de afstand ook ruim 200 hoogtemeters maakte. Als je van Arnhem naar Wolfheze loopt, daal je wat meer dan je stijgt, dus dan is het iets minder inspannend. Maar het voordeel van omgekeerd lopen, zoals ik deed, is dat je de mooiste stukken in het tweede deel krijgt. Hoe dan ook is deze wandeling een echte aanrader.
