_{Pad met knotwilgen ter hoogte van Asperen in de Betuwe © Peter Kuipers Munneke}

Waarom het Waterliniepad?

Peter: “Ik ben klimaatonderzoeker bij de Universiteit Utrecht en heb in die rol direct te maken met het smelten van de poolkappen en de zeespiegelstijging. De zeespiegelstijging zal nog wel een tijdje doorgaan. Om daarmee om te gaan moeten we samen met het water gaan werken, in plaats van ertegenin. Dat is wat de makers van de Waterlinie ook deden: het water in je voordeel gebruiken, in dit geval om vijanden buiten de deur te houden. Vanuit deze interesse is de keuze voor het Waterliniepad al begrijpelijk. En daar kwam een praktisch argument bij: ik wilde etappes kunnen lopen die ik, inclusief reistijd, zou kunnen afleggen tussen het naar school brengen van mijn kinderen en het weer ophalen na schooltijd. Vanuit Utrecht is bijna het hele Waterliniepad op die manier te doen.”

_{Selfie op het Waterliniepad op de Liniewal bij Fort Zuidwijkermeer, bij Beverwijk © Peter Kuipers Munneke}

Liep je alleen of samen?

“Van dit pad liep ik alle etappes alleen. En dat bevalt me uitstekend: de rust om tot jezelf te komen tussen de geluiden van de natuur. Sommige wandelaars luisteren onderweg podcasts of muziek, maar dat is niks voor mij. Op andere paden heb ik wel met anderen gelopen. Ik vind het dan vooral leuk om hen op weg te helpen om ook lol te krijgen in wandelen.”

Jaargetijden

Hoewel Peters tocht niet alle jaargetijden omvatte, werd hij wel erg enthousiast om de verschillende seizoenen mee te maken. “Het Waterliniepad is niet saai, maar voor het grootste deel gaat het door weids open land, en dan is de afwisseling in de natuur en het boerenleven welkom. Je ziet dan bijvoorbeeld opeens dat vanaf eind augustus er volop riet gemaaid wordt langs de oevers.”

_{Winter op het Waterliniepad in Poederoijensehoek (bij Woudrichem) © Peter Kuipers Munneke}

De seizoenen brengen ook wel wat beperkingen met zich mee. Delen van de route zijn in het broedseizoen afgesloten, en de omwegen zijn vaak minder aardig om te lopen. En hier en daar zijn er pontjes die niet het hele jaar door op elke dag varen. “Ik moest eens een extra wandeldag inlassen om nog net op tijd een bepaalde etappe voor het broedseizoen te kunnen lopen.” 

Wat vond je de mooiste stukken?

“Bij het Naardermeer gaat het pad een stuk over plankieren; dat was erg mooi. En daar kwam ik oog in oog met een vos te staan. En tussen Nieuwegein en Culemborg is het Verdronken Bos heel mooi, en je komt dan ook langs Fort Honswijk, een van de mooiste forten.”

_{Vos bij het Naardermeer door verrekijker © Peter Kuipers Munneke}

Bekijk etappe met het NaardermeerBekijk etappe met het Verdonken Bos

Had je nog onverwachte ontmoetingen?

“Als min of meer bekende Nederlander zijn er wel eens mensen die me aanspreken. Maar dat gebeurt niet vaak, zeker niet tijdens het lopen; wel eens als ik even uitrust op een bankje. Bij Breukelen, waar het Marskramerpad en het Waterliniepad een paar honderd meter dezelfde route volgen, zag ik mensen met een wandelgidsje en we raakten even aan de praat. Toen pas bleek dat zij niet 'mijn' pad liepen, maar het andere. Vervolgens zag ik ze verkeerd lopen; op afstand kon ik ze nog net behoeden voor een onnodige omweg. Het is hoe dan ook leuk om mensen naar hun ervaringen te vragen.”

Terugkijkend

"Het Waterliniepad is een unieke combinatie van natuur, cultuur, landschap en techniek. Door alle sluizen, forten, kanalen en dijken langs het Waterliniepad raakte ik onder de indruk van de ingenieuze manier waarop we het water in ons voordeel gebruiken. Die vindingrijkheid hebben we in de toekomst nog hard nodig om ons land te blijven beschermen tegen de stijgende zee."

Bekijk het Waterliniepad