_{Cunerakerk Rhenen © Lea van Someren}

Lentekriebels 

Ik weet heus wel dat de NS-wandelingen niet voor niets maar één kant op zijn bewegwijzerd. Toch besluit ik deze keer wat eigenwijs te zijn. Ik ga van Veenendaal-West naar Rhenen, zodat ik het heerlijke zonnetje op mijn gezicht kan voelen.

Vanaf het station wandel ik al snel tussen de bomen van Landgoed De Laan. De vogels lijken ook te voelen dat het bijna lente is. De merels zingen dat het een lieve lust is, de spechten tikken nieuwe holen, koolmeesjes pompen erop los. Ik hoor vinken, zie boomklevers. Voor de zoveelste keer bedenk ik dat ik te weinig weet over vogels.

Vannacht heeft het licht gevroren, een dun vliesje ijs bedekt het vennetje aan het eind van het landgoed, de zon beschijnt alleen de boomtoppen nog. Even verderop kun je een glimp zien van het Egelmeer vlak voordat je langs de bosrand over een heideveld wandelt. Hier is al goed te voelen dat ik aan het klimmen ben. Mijn kuiten vertellen me dat ik nog veel moet oefenen. De klim leidt over de Elsterberg.

_{Bandensporen © Lea van Someren}

Even verderop verse diepe brede sporen van trekkerbanden op het pad, nog niet door wandelaars belopen of door regen verwaterd. Ik loop langs een bos vol berkenbomen. De berk is mijn mooiste boom. Wat zou de reden zijn dat Boswachterij Amerongen hier bezig is? Houtproductie kan nauwelijks de reden zijn als ik die dunne stammetjes bekijk.

Olifantenpaadje

Zoals verwacht is hier weinig te merken van de overvloedige regen van de afgelopen tijd. Op één punt slechts blokkeert het water mijn pad. Gelukkig zijn er al vele wandelaars mij voor gegaan. Ze hebben een keurig kronkelend olifantenpaadje gecreëerd door dit zompige stukje bos. Ik ben dol op olifantenpaadjes.

_{Water op het pad © Lea van Someren}

Kudde

Na landgoed Plattenberg wandel ik over de heide van Plantage Willem III - Remmerden waar ik uitzicht heb op de Nederrijn. Vlak voor een lager liggende bocht naar links zie ik Konik-paarden aan komen lopen en ik stop. Het eerste paard heeft mij ook gezien, stopt ook en kijkt mijn kant op. ‘Wat zijn jouw plannen’, lijkt het te denken. Het volgende paard trekt zich niets van mij aan en kuiert rustig door. Nu durft het eerste paard ook. Ik laat de rest rustig passeren waar ze zich kunnen voegen bij de kudde. Op het laagste punt zie ik een drinkplaats. Er staat nauwelijks nog water in. Al die regen is in de bodem van dit waterwingebied gezakt en zal te zijner tijd weer worden opgepompt als ons drinkwater.

De route loopt van het ene naar het andere landgoed. Op landgoed Dikkenberg krijg ik zicht op het veel lager gelegen Kwintelooijen, een geologisch monument dat is ontstaan door zandwinning. Het volgende landgoed, Remmerstein, bereik ik door een heel smal dalend pad door een dennenbos. Steeds langzaam dalend loopt het pad vervolgens via de Stadsbossen Rhenen het stadje Rhenen binnen.

Pelgrimsoord Rhenen

Wist je dat Rhenen vroeger een pelgrimsoord was? Dat verklaart de grote en vooral hoge kerk, gewijd aan de maagd en martelares Cunera. Ik wandel om de Cunerakerk heen om tot slot via het pad langs de Nederrijn onder de Rijnbrug door weer terug te lopen naar het station.

Een prachtige wandeling en ik heb genoten van het zonnetje op mijn gezicht.

Bekijk de NS-wandeling