_{Struinen langs de Maas © Ernst Koningsveld}

De eerste kilometers rust

Vanaf station Ravenstein, op de lijn Nijmegen-Den Bosch, loop je al meteen de rust tegemoet. Je komt langs voormalig klooster Soeterbeeck, nu een rustgevend vergader- en conferentiecentrum met een mooie tuin. Als je onder het spoor door komt, moet je even opletten: je moet linksaf de spoordijk volgen; als ik er loop is dat pad niet echt goed te zien. Wat opvalt: de treinen rijden hier heel langzaam over het enkelspoor-viaduct; later hoor ik van een pontbaas dat dit tijdelijk is omdat er een beverburcht in de spoordijk zit. Vlak voor het water ga je weer onder het spoor door en komt dan in het domein van vrijlopend vee; op mijn wandeling kom ik alleen hun uitwerpselen tegen. Maar je wordt gewaarschuwd uit de buurt van de koeien te blijven; geen probleem: er is ruimte genoeg.

Uiterwaarden

Een kilometer of vier loop je door de uiterwaarden. Op het moment dat ik er loop is de ondergrond redelijk droog, maar het kan best nat en hier en daar modderig zijn. Maar wat is het mooi land! Heel veel felblauw bloeiende distels met volop bijen die zich tegoed doen. Af en toe passeert een bootje of een vrachtschip. Ondanks motregen geniet ik volop van dit rivierengebied. Om het pontje naar Batenburg te kunnen nemen, moet ik even naar de overkant bellen; dat kan hetzij met de koperen bel, of moderner met een telefoontje naar het nummer dat vermeld staat. De bemanning van de pont vertelt dat ze op deze zaterdag wel heel wat wandelaars hadden verwacht, maar het weer werkt blijkbaar niet echt mee; ze hadden er pas twee overgezet.

_{Het pontje naar Batenburg © Ernst Koningsveld}

Het stadje Batenburg

Batenburg is een prachtig oud stadje, waar de wandeling mooi doorheen gaat. Er is horeca waar je even iets kan drinken of lunchen. Het pleintje bij de Oude Sint-Victorkerk is heel sfeervol. Wat verder kom je langs de kasteelruïne, waar in de zomer theatervoorstellingen worden gegeven. Buiten de stad, als je alweer in de natuur bent, kom je ook nog langs een oude standerdmolen. Niet ver daarna moet je een stuk over de verharde dijkweg lopen, maar er is gelukkig weinig verkeer. Nabij het spoor ga je weer richting de oever van de Maas. Door de vele regen van de laatste weken en het warme weer is de groei van alle planten zo overweldigend dat het pad nauwelijks zichtbaar is. Gelukkig is de route duidelijk: gewoon de rivier volgen tot aan de pont bij Ravenstein.

_{Achteromkijkend zie je het pad nog net © Ernst Koningsveld}

Ravenstein

De route leidt je net niet door het centrum van Ravenstein. Het is maar een klein beetje extra lopen om daar ook even een rondje van mee te pakken, en dat is die moeite meer dan waard. Het is een prachtig stadje met veel oude gebouwen, leuke winkels en diverse horeca. Terug op de route kom je langs ravelijn ’t Polleke, een deel van de oude vestingwallen die beschermd worden. Hier hebben ze kunstig historische figuren in het hekwerk verwerkt, erg aardig. Het is daarna nog een klein stukje wandelen naar station Ravenstein, het eind van de wandeling. 

_{Hekwerk met historische figuren aan het Pollekespad, Ravenstein © Ernst Koningsveld}

Bekijk wandeling