_{De Loolee © Ernst Koningsveld}

Van stad naar natuur

Vanuit het station gaat de wandeling eerst een stukje door de stad. Hier zie je hoe oud en nieuw elkaar in het stadsbeeld afwisselen. Oude fabrieksgebouwen herinneren aan de textielindustrie van destijds. Nieuw is het voetgangersgebied. Het winkelgebied wordt opgesierd met drie enorme ijsvogels. Al gauw loop je in rustiger omgeving, om het fraaie oude landgoed Huize Almelo heen. Daarna duik je de natuur in. Daar wordt duidelijk wat ik vanuit de trein al ervoer: het is erg mistig. De zon laat zich niet zien, ook niet later op de dag.

_{IJsvogels nabij het Marktplein van Almelo © Ernst Koningsveld}

Langs de Loolee

Via de Gravenallee bereik je de oever van de Loolee, een van de vele beken in dit gebied waar de wandeling naar is genoemd. Ondanks alle regen van de afgelopen weken, is het pad op de oever goed te belopen. Meerdere kilometers volg je deze beek.

Bij de brug eet ik mijn boterhammen en vervolg het pad. Een kilometer verder zie ik dat de blauwe streep op mijn gps de beek is, en niet de route. Hoe ervaren ik als wandelaar ook ben, dat kan mij dus ook overkomen. Het zou te gemakkelijk zijn dit af te doen als een gevolg van mijn kleurenblindheid; het is gewoon dom! Ik had bij de brug naar de andere oever gemoeten. Ach, erger dan 2 km extra lopen is het niet. Maar het brengt me wel bij een aandachtspunt voor deze route: er wordt in deze buurt heel goed gemarkeerd. Je volgt bestaande markeringen: eerst de geel-rode markeringen van het Twentepad, daarna de wit-rode markeringen van het Marskramerpad en later de gekleurde pijlen van Wandelnetwerk Twente. Het is verstandig om de routebeschrijving, Wandelnet-app of gps goed in de gaten te houden wanneer je een ander pad moet volgen. Zoals de foto laat zien, er zijn hier heel wat gemarkeerde paden.

_{Keuze genoeg om te wandelen en te fietsen © Ernst Koningsveld}

De Bornse Beek

Niet ver nadat ik weer op de goede route loop, kom ik langs een van de vistrappen die het vissen mogelijk maakt hogerop te zwemmen waar stuwen dat belemmeren. Het pad is nu wat natter, met een enkele keer een erg modderig stukje. Het landschap begint te veranderen: het is minder open, wat kleinschaliger en er zijn meer bomen. Je komt langs de plek waar vroeger de havezate Weleveld stond. Nu is er een veldje met 35 cortenstalen figuren die leden van het geslacht Van Weleveld voorstellen en anderen uit de drie standen waarin de samenleving rond 1300 was verdeeld. Heel bijzonder; zeker op zo’n mistige dag geeft dat iets magisch aan deze plek.

_{Beeldengroep Van Weleveld © Ernst Koningsveld}

Borne

Je wandelt vervolgens met een ruime boog om het dorp Borne heen. De plaats is in de afgelopen jaren fors uitgebreid. Na het kruisen van de N743 kom je in het oude dorp, met leuke kleine straatjes, oude huizen waaronder de zogenoemde ‘Klopjeswoningen’, een mooi kerkplein en wat parkjes. Dan is het nog een klein stukje naar station Borne.  

De zon mag dan niet door de wolken heen gebroken zijn, ik heb wel vier uur heerlijk buiten gewandeld en dat is ook in de winter fijn. Ook deze NS-wandeling is weer een aanrader.

Bekijk NS-wandeling Twentse Beken