Winter op de Veluwe – wandelen door het Kroondomein
Vandaag kies ik voor een oude NS-wandeling, een zogenoemde OV-stapper. Hoewel deze routes niet meer worden onderhouden, zijn ze met een gpx-bestand, kaart en routebeschrijving nog altijd goed te volgen. Het zijn ook altijd wandelingen door mooie gebieden. Dit keer wandel ik dag 2 van de tweedaagse Kroondomein: van Elspeet naar Harderwijk, over de Veluwe. Zestien kilometer door een prachtig bosgebied.
Winterzon Harderwijks Bossen © Lea van Someren
Harderwijks Bossen
Vijf minuten vertraging van de stoptrein is voldoende om de bus naar Elspeet voor mijn neus weg te zien rijden. Een half uur in de vrieskou wachten trekt me niet aan, dus besluit ik de wandeling om te gooien en in Harderwijk te starten. Het belooft een zonnige winterdag te worden. De rijp ligt op de grond en likt aan bladeren.
Ik stap even flink door om warm te worden en Harderwijk te verlaten. Na de oversteek van de A28 gun ik mezelf bij Hotel van der Valk direct een warme chocolademelk voordat ik de bossen induik. Wanneer ik weer in de benen kom, ben ik opgewarmd: mijn oorwarmers kunnen af, mijn handschoenen uit en mijn das los. Dat ik de OV-stapper omgekeerd bewandel heeft een voordeel: het zonnetje schijnt op mijn gezicht. Op de weinige open stukken en als het pad het toelaat, kijk ik door mijn oogharen, mijn gezicht iets opgeheven naar de zon.
IJshaar © Lea van Someren
Leuvenumse Bos
Een boswachter zou me feilloos de verschillen kunnen aanwijzen, maar voor mijn gevoel verandert er niet veel als ik van het ene bos naar het andere wandel. Behalve dan dat er meer loofbomen staan en meer hoogteverschillen, duinachtige hoogtes te zien zijn. Op dit deel van de route zie ik heel veel ijshaar. Prachtig. IJshaar is een zeldzaam natuurlijk verschijnsel waarbij een haarachtige ijsstructuur ontstaat op dood en nat kernhout van loofbomen. Het is naar buiten geperst vocht dat bevriest tijdens vorst.
Beek Leuvenhorst © Lea van Someren
Beken en sprengen
De Veluwe staat ook wel bekend om de beken en sprengen. Halverwege de wandeling steek je twee beken over: de Molenbeek en Leuvenhorst. Twee rustige stroompjes, waarin ik de blauwe lucht gereflecteerd zie. Op de plassen aan de zijkanten van het pad zit een laagje ijs, elke plas met een uniek patroon. Aan de bewegwijzering zie ik dat hier speciale routes zijn voor paard en wagen. En ik heb mazzel. Er komt me een kar tegemoet met twee prachtige paarden, zwart-wit gevlekt, met van die lange manen op de rug maar ook aan de poten. De trotse menner, een oudere man, geniet samen met zijn vrouw zichtbaar van het tochtje.
Wanneer ik bij woongemeenschap Staverden aankom, voel ik mijn achillespees. Ik pas mijn tempo aan, maar zoek op mijn app toch maar naar de dichtstbijzijnde bushalte. Het mooiste gedeelte van de route ligt achter mij, de ouders met kinderwagen kruisen inmiddels mijn pad en halen me zelfs in, kortom we naderen de bewoonde wereld.
