_{Wim Alsemgeest © Ernst Koningsveld}

Hoe is wandelen op jouw pad gekomen?

“Niet van huis uit, met negen kinderen in het gezin lag dat wandelen ook niet zo voor de hand. We woonden in het Westland, in Kwintsheul. Ondanks dat we vandaag in de buurt van mijn geboortedorp lopen vind ik het Westland een minder uitnodigende streek om te wandelen, te veel glas en steen. Al jong trok de muziek me; ik ging bij een tamboerkorps ‘aan de slag’. Later werd ik drummer en leadzanger in een band. Daarna werd vissen mijn hobby en duiken. Met Ed, mijn duikmaat, ging ik veel in Zeeland duiken. Met enige regelmaat vertrok Ed op de bonnefooi vele weken naar verre vakantiebestemmingen en reisde daar vaak te voet, hij had dus veel wandelervaring. Hij vroeg mij eens mee voor een wandeling op De Hoge Veluwe. De ondergrond was, net als vandaag, behoorlijk nat. Mijn niet al te nieuwe gympen waren binnen de kortste tijd doorweekt. Dus de les van goed materiaal had ik geleerd. Maar ik leerde toen ook dat wandelen echt fijn is. Dat is nu zo’n dertig jaar geleden en ik heb sindsdien het wandelen niet meer losgelaten.”

Wat voor wandelaar ben je?

“Ik wandel graag alleen,” begint Wim. “ Dat geeft me de tijd om alles wat ik onderweg tegenkom echt in me op te nemen.Ik zeg altijd: als je alléén wandelt dan word je niet afgeleid en gebruik je àl je zintuigen maximaal. Vroeger omzeilde ik toevallige ontmoetingen, maar sinds een aantal jaren laat ik ze toe en dat bevalt me goed. Er ontstaan soms leuke en interessante gesprekken. Ik houd van de seizoenen en kan ook genieten van een dag in het regenpak lopen en de elementen te ervaren.

Al 22 jaar trek ik er regelmatig op uit met mijn gezellige wandelmaat, Ben. Om beurten plannen we een route, chauffeuren daar om beurten heen en na afloop drinken we altijd een lekker Belgisch biertje met een bittergarnituur nabij huis.”

_{Bij de Groeneveldse Molen © Ernst Koningsveld}

Waar liep en loop je zoal?

“Toen ik het wandelen echt te pakken kreeg, wilde ik in mijn eentje langs de hele westkust lopen. Ik begon in Sluis, Zeeuws-Vlaanderen, aan het Deltapad tot Hoek van Holland. Aansluitend liep ik het Hollands Kustpad naar Den Helder. Beide paden zijn nu deel van het Nederlands Kustpad (LAW 5). Nabij Den Helder ontstond het plan om in meerdaagse trips, binnen een strook van zo’n vijf tot tien kilometer langs de grenzen, heel Nederland rond te lopen. Ik gaf mijn wandelproject de naam ‘Randen van Nederland’. Inmiddels heb ik dat voltooid en gebruikte hierbij delen van onder andere het Noaberpad, Scholtenpad, Pieterpad en het Grenslandpad en veel zelf samengestelde etappes. Nu wil ik de Waddeneilanden nog meepakken en mogelijk daarna het Zuiderzeepad. Voor de eendaagse wandelingen plan ik rondjes niet verder dan zo’n 100 km van mijn woonplaats af. Mijn voorkeur ligt bij poldergebieden en langs onze rivieren.

_{Open polderland zuidwest van Wateringen © Ernst Koningsveld}

Het Westland is voor velen minder bekend wandelterrein

“Ja, in ons kassengebied is het flink zoeken om wat aardige (natuur)etappes te vinden. Wat we vandaag doen heeft als nadeel dat je steeds nog de contouren van de grote steden ziet. Maar het open polderland vind ik geweldig.” We lopen door Midden-Delfland, zuidwest van Wateringen, een door Wim geplande route over boerenpaden en delen van het knooppuntennetwerk Hof van Delfland. Naast het open land, komen we ook door het dorpje ’t Woud, een pareltje.

_{Kerkje van ’t Woud © Ernst Koningsveld}

Heb je nog een anekdote?

“Tja,” lacht Wim, “toen mijn broer Herm vijfenzeventig werd, gaf ik hem een dagje samen wandelen cadeau. Bij het beginpunt haalde ik koffie en taart uit de achterbak van de auto; verrassing! Na de eerste van twee lussen in de Biesbosch lunchten we. Op de tweede lus moesten we een lange en smalle dam over, die zo hier en daar onder water stond. Het was nèt te doen totdat ik uitgleed en languit in de modder belandde. Die geschiedenis herhaalde zich: bij een volgende natte passage nam ik als ‘verkenner’ het voortouw, ik was toch al nat. Mijn broer volgde, maar ook hij ging vol onderuit. Beiden zwaar besmeurd bereikten we de auto. Om de auto niet al te vies te maken zijn we zo ongeveer in ons ondergoed naar huis gereden. We hebben er allebei enorm om gelachen en doen dat nog steeds als het voorval weer eens ‘boven water’ komt.”

Heb je nog een tip?

“Ja zeker. Kijk tijdens je wandeling niet enkel naar de omgeving, maar let vooral ook op prachtige details dicht om je heen. Houd eens zomaar stil en kijk dan wat er te zien is, wat je aandacht trekt. Zo keek ik laatst eens echt naar een paardenbloem; wat een prachtige kleur, kunstig hoe de blaadjes aan de stengel zitten, enzovoort. Het zijn dingen waar je eigenlijk altijd aan voorbij loopt, maar juist die eenvoudige dingen kunnen zo mooi zijn. Ik zeg altijd: Je moet het wíllen zien!”

Waarom ben je donateur geworden?

“Mijn eerste contact met Wandelnet was toen ik het boekje van het Deltapad bestelde, en er zijn vele gidsjes gevolgd. Al gauw vond ik dat ik zo’n club wel moest steunen. Ook al plan ik veel routes zelf, er komen bijna altijd ook stukken van LAW’s en Streekpaden in voor, of andere paden die Wandelnet online aanbiedt. Die lui doen zulk goed werk, dat mag, nee, sterker nog, moét gesteund worden.”

Ook donateur worden?Bekijk wandelroutenetwerk Hof van Delfland