_{De brievenbus met het Dagboek van de Wandelaar © Ernst Koningsveld}

Van gesprekken tot idee

Arie van Wijk woont al vanaf zijn vijfde jaar in het huis naast het gemaal dat in Langerak naast de Westermolen ligt. Toen hij 21 was, nam hij het huis over van zijn ouders; een prachtige plek in het oosten van de Alblasserwaard. Hier vind je weids land. Arie zelf is geen echte wandelaar; een ongeluk op zijn 23^e kostte hem een been. Maar met zijn positieve levensinstelling ‘Het komt goed’ belemmert dat hem nauwelijks. Etappe 7 van het Grote Rivierenpad en verschillende knooppuntenroutes lopen door zijn achtertuin. En het is maar 50 meter van het Ooievaarspad. In de loop van de tijd merkte hij dat nogal wat wandelaars die langskomen het fijn vinden om een praatje te maken. Hij merkte ook dat hij er gevoel voor had om vooral te luisteren. “Want mensen die een verhaal vertellen, willen iets delen. En blijkbaar heb ik er gevoel voor om er te zijn als zo iemand langsliep. Maar ik kan natuurlijk niet altijd thuis zijn, ik heb ook werk. Zo ontstond het idee voor het dagboek: iedereen die iets wil delen, kan dat dan daar kwijt.”

_{Arie van Wijk met enkele van de dagboeken ©Ernst Koningsveld}

Dagboeken vol gedeelde belevingen

Arie weet niet meer precies wanneer het eerste dagboek levenslicht zag. “Het moet zo rond 2011 zijn geweest. Inmiddels ligt dagboek 7 in de brievenbus.” En ondanks dat dagboek 7 er nog maar twee weken ligt, is er al van alles in gedeeld. De meeste mensen delen vooral hoe ze genieten van dit mooie land, het weer, de wandeling en waar ze vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Af en toe maken mensen of kinderen snelle tekeningen. Maar er zijn ook meer filosofische uitspraken te vinden als: “Ga je eigen weg, dan word je nooit ingehaald.” Ook heel mooi: “Wat een plekje! De filosofische God van Spinoza huist ook in dit gebied. De hele weg worden we begeleid door vogels en bloemen. We komen tot rust.” Heel anders was “Soms ben je op het juiste moment op de juiste plaats.” Die bijdrage was van twee vroedvrouwen die, nadat ze al geholpen hadden om vele tientallen mensenkinderen het levenslicht te doen zien, nu de geboorte van een lammetje beleefden.

_{Voorbeeldpagina’s uit één van de dagboeken © Ernst Koningsveld}

Een nieuw dagboek

Toen padcoördinator van het Grote Rivierenpad, Jantina Voogt, onlangs langs de brievenbus kwam, ontbrak het dagboek. Ze stopte er een servetje in met de vraag “Waar is het Dagboek?” Maar ze informeerde ook Wim van Miltenburg, veldmedewerker (markeerder) van deze etappe. Hij was net toe aan zijn halfjaarlijkse inspectie van de etappe en trof Arie, die vertelde dat dagboek 6 vol was en dat hij er nog niet aan toegekomen was om een nieuw exemplaar te kopen. Wim zag in dat er een verhaal inzat voor de rubriek ‘Wandelinspiratie’ op de Wandelnet website. Hij kocht een dagboek en bracht het aan Arie, die wel open stond voor dit interview. Wat een mooi initiatief, zo’n serie dagboeken. Voor hen die langslopen en er wat in bladeren geven ze herkenning, beleving en soms nieuwe inzichten. Mooi!

Bekijk Grote Rivierenpad Etappe 7