_{Foto: © Luuk Gijselhart}

Wandelnet wil stad en land toegankelijker en aantrekkelijker maken voor wandelaars. Om een Ommetje te maken, al dan niet tijdens de werkdag. Of voor wie loopt naar de winkel, een wandeling maakt in de buurt of op wandelvakantie gaat. Dat vereist een veilige en prettige wandelinfrastructuur maar ook een omgeving die uitnodigt om vanuit je voordeur op pad te gaan.

Leefbaar land

Al eeuwenlang zijn provincies belangrijk voor wandel-, loop- en struingebieden. Op een negatieve manier door bijvoorbeeld grootschalige ruilverkavelingen. Hierdoor gingen duizenden kilometers aantrekkelijke, natuurlijke wandelpaden verloren, overal. Positief door bijvoorbeeld streekplannen die zorgden voor bufferzones en behoud van open gebieden tussen steden. Op die manier bleef dichtbevolkt Nederland relatief leefbaar.

Wandelnet wil aansluitende netwerken

Voor verplaatsingen binnen de bebouwde kom is lopen dé manier van verplaatsen tot 500 meter. Faciliteer en stimuleer daarnaast optimaal het lopen tot een afstand van 2,5 km. Er kan zoveel meer dan nu. Maak en behoud routenetwerken in landelijk gebied en binnen de bebouwde kom die naadloos op elkaar aansluiten, schrijft Wandelnet in de handout 'Investeren in wandelen loont: 6 aanbevelingen voor jouw provincie'.  

Wouter Veldhuis, Rijksadviseur voor de fysieke leefomgeving: “Bouw niet in buitengebieden, maar binnen de bebouwde kom. Het loont de moeite om nieuwe woningen neer te zetten waar al huizen staan. Daar zijn bestaande wandelroutes, daar zijn voorzieningen vaker op loopafstand”.

Provincies worden belangrijker omdat zij de komende jaren beslissen hoeveel woningen waar mogen komen. Verspreid in het landelijk gebied of juist in stad of dorp. Gemeenten krijgen voor nieuwe wijken strengere richtlijnen: minder ruimte voor de auto, meer voor lopen, fietsen en openbaar vervoer. Essentiële beslissingen voor het creëren van goede dagelijkse loopkansen. Of juist het ontmoedigen.

Anne Koning, gedeputeerde Zuid-Holland voor wonen: “Wij bevorderen duurzame mobiliteit, zoals lopen, door stedelijke verdichting en functies te mengen rond openbaar vervoerhaltes. Dit doen we al jaren en dat willen we komende jaren versterken met de grote woningbouwopgave.”

Droge voeten

Waterschappen bepalen waterhoogtes, beheren dijken en houden de waterkwaliteit in de gaten. Hun besluiten, genomen door het gekozen waterschapsbestuur waarvoor we in maart ook naar de stembus gaan, raken wandelaars. Zij profiteren de laatste jaren van royaler openstellen van dijken. Of van nieuwe routes in heringerichte beekdalen. Daarin valt de komende jaren nog een extra slag te maken. Bovendien zullen waterschappen scherper meebepalen waar wordt gebouwd.

Wandelbelang als politiek bindmiddel

De laatste decennia stimuleren provincies het wandelen, onder meer met subsidies voor routenetwerken en ‘marketing’ daarvan. De nieuwe provinciebesturen zullen waarschijnlijk snel na de verkiezingen belangrijke besluiten nemen. Zij kunnen dan het wandelen verder positief beïnvloeden. Daarbij helpt dat wandelen faciliteren vaker een breed draagvlak krijgt. Een aansprekend thema dat ook sterk uiteenlopende politieke partijen aanspreekt. Wandelen biedt een grijpbare kans voor samenwerking. Zo kunnen politici mooi tastbare, uitvoerbare besluiten tonen. Iedereen ziet het resultaat, want iedereen loopt immers. Nu wij eerst op stap naar de stemhokjes.